monumenta.ch > Ambrosius > 2 > 6 > bnf7296.38 > sectio 63 > sectio 20 > sectio 75 > 4 > sectio 17 > 112 > 26 > sectio 55 > sectio 94 > cpl894.154 > sectio 12 > A > sectio 2 > 18 > CAPUT X. > 44 > 13 > sectio 141 > sectio 14 > 4 > sectio 42 > cpl894.149 > sectio 106 > sectio > sectio 129 > 217 > sectio 12 > 3 > 19 > bnf16236.211 > sectio 66 > sectio 22 > 4 > sectio 51 > 10 > sectio 129 > 23 > sectio 1 > sectio 8 > uwbM.p.th.f.13.60 > 41 > sectio 106 > sectio 1 > sectio 161 > 11 > 32 > 14 > 11 > sectio 71 > sectio 67 > sectio 43 > 24 > bnf16236.196 > . . . > sectio 170 > sectio > sectio 39 > 2 > 16 > cpl894.195 > 62 > sectio 82 > 11 > sectio 33 > CAPUT XXXIII. > sectio 8 > CAPUT XXXVIII. De mendacio. > 2
Ambrosius, Epistolarum classis I, 44, 1. <<<     >>> 3.

2.

1 Sex itaque diebus factum mundum exprimit, non quod Deus tempore indiguerit ad constitutionem eius, cui intra momentum suppetit facere, quae velit ( dixit enim (Psal. CXLVIII, 5), et facta sunt ); sed quia ea quae fiunt, ordinem quaerunt: ordo autem et tempus et numerum plerumque exigit.
2 Illud quoque praecipue, quoniam nobis ad operandum formam daturus, numerum dierum servavit et tempora: nos enim tempore indigemus, ut aliquid maturius agamus; ne praecipitemus consilia atque opera nostra, ne ordinem praetermittamus.
3 Cum enim Deum legimus, ut Scriptura ostendit (Psal. CIII, 24), cum sapientia et quodam consilio et dispositione omnia fecisse et ordine; consentaneum est rationi, ut primo coelum faceret, quod est pulcherrimum; oportet ut eo primum oculos erigamus, illo nobis contendendum esse arbitremur, illam sedem terrenis omnibus praeferendam putemus.